EMIR

Rozporządzenie EMIR wprowadza trzy główne obowiązki, opisane poniżej:

• obowiązek posiadania procedur ograniczania ryzyka kredytowego transakcji pochodnych OTC, nierozliczanych przez kontrahenta centralnego
• obowiązek rozliczania wybranych kontraktów pochodnych OTC przez kontrahenta centralnego,
• obowiązek raportowania do repozytoriów transakcji zawartych kontraktów pochodnych.

Potwierdzenie zawarcia transakcji pochodnej musi zostać przekazane w terminie nie dłuższym niż określonym w regulacji EMIR. Regulacja przewiduje stopniowe skracanie terminu na potwierdzenie transakcji, które po 31 sierpnia 2014 r. ma następować:

• dla FC i NFC+ do końca 1-go dnia roboczego po dniu zawarcia transakcji,
• dla NFC- do końca 2-go dnia roboczego po dniu zawarcia transakcji.

Kontrahenci zawierający transakcje pochodne zobowiązani są posiadać procedury dokonywania okresowego uzgadniania portfeli transakcji pochodnych.

Kontrahenci posiadający ponad 500 otwartych i nierozliczonych transakcji pochodnych mają obowiązek posiadania procedur dotyczących sprawdzania możliwości dokonania kompresji portfela w celu zmniejszenia ich ryzyka kredytowego. Zgodnie z Rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 149/2013 Kontrahenci muszą być w stanie przedstawić właściwemu organowi nadzoru racjonalne wyjaśnienia swojej oceny, zgodnie z którą nie należy przeprowadzać kompresji portfela.

Kontrahenci, którzy zawierają pomiędzy sobą kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, powinni posiadać procedury związane z rozwiązywaniem sporów dotyczących uznania kontraktu, wycen lub wymiany zabezpieczeń.

Kontrahenci FC i NFC+ mają obowiązek dokonywania codziennych wycen transakcji pochodnych w oparciu o kwotowania rynkowe lub, o ile nie jest to możliwe, w oparciu o model.

Niektóre typy transakcji pochodnych zawierane poza rynkiem regulowanym będą podlegały obowiązkowemu rozliczaniu przez tzw. centralnych kontrpartnerów.

Termin wejścia w życie obowiązku centralnego rozliczania uzależniony jest od uzyskania autoryzacji przez pierwsze CCP i podjęciu przez ESMA decyzji o objęciu takim obowiązkiem danego typu transakcji pochodnych.

Prawdopodobny termin wejścia w życie obowiązku centralnego rozliczania pierwszych typów transakcji pochodnych to II połowa 2014 r.

Obowiązek raportowania do Repozytorium Transakcji

Zgodnie z EMIR Kontrahenci mają obowiązek prowadzenia ewidencji wszystkich zawartych przez siebie kontraktów pochodnych oraz wszelkich zmian przez co najmniej pięć lat od daty rozwiązania kontraktu. Ponadto Kontrahenci zobowiązani są do raportowania do repozytorium transakcji szczegółowych informacji na temat każdego zawartego przez siebie kontraktu pochodnego oraz na temat wszelkich zmian lub rozwiązania tego kontraktu. Obowiązek raportowania do repozytorium transakcji ma zastosowanie do kontraktów pochodnych, które:

• zostały zawarte przed 16 sierpnia 2012 r. i w dalszym ciągu są obowiązujące w tym dniu;
• zostały zawarte w dniu 16 sierpnia 2012 r. lub po tym dniu.

Obowiązek posiadania numeru LEI przez kontrahentów

Legal Entity Identifier (LEI) to niepowtarzalny numer identyfikujący podmioty będące stronami transakcji zawieranych na rynkach finansowych. Kody LEI nadawane będą uczestnikom rynku na całym świecie przez sieć Lokalnych Jednostek Operacyjnych (Local Operating Unit – LOU), zintegrowanych w ramach globalnego systemu i umożliwią ocenę ryzyka kredytowego generowanego przez instytucjonalne podmioty finansowe i niefinansowe w skali globalnej.

Posiadanie kodu LEI (a w okresie przejściowym pre-LEI) jest niezbędne do przekazywania do repozytorium transakcji informacji o zawartych kontraktach pochodnych, (zgodnie z harmonogramem ESMA, obowiązek raportowania do repozytoriów transakcji wszedł w życie 12 lutego 2014 r.).

Na terenie Polski, w dniu 29 listopada 2013 r., KDPW rozpoczął nadawanie numerów identyfikujących opartych na normie ISO17442, zgodnych ze standardem LEI – tzw. KEI. Zgodnie z decyzją Regulatory Oversight Committee (ROC) – regulacyjnego ciała nadzorczego czuwającego nad globalnym systemem nadawania kodów LEI - KDPW uzyskał status jednostki pre-LOU. Tym samym numery nadawane przez KDPW w celu raportowania informacji do repozytoriów transakcji stają się kodami pre-LEI. Dotyczy to także kodów przyznanych przez KDPW przed 27 grudnia 2013 roku (tzw. KEI).

Zastrzeżenia

Niniejszy materiał ma charakter wyłącznie informacyjny i w żadnym wypadku nie może być traktowany jako wiążące zobowiązanie jakiejkolwiek osoby, w tym Biura Maklerskiego Banku Handlowego w Warszawie S.A. (dalej: „BMBH”), z jakiegokolwiek tytułu, w tym również w odniesieniu do poprawności bądź kompletności zawartych w nim informacji. Jakakolwiek odpowiedzialność BMBH, jego Kierownictwa, pracowników, współpracowników, agentów w związku z niniejszym materiałem i zawartymi w nim informacjami jest wyłączona. Niniejszy materiał nie tworzy jakichkolwiek zobowiązań po żadnej ze stron w odniesieniu do zawarcia, konsekwencji zawarcia lub obowiązków wynikających z zawarcia transakcji opisywanych w niniejszym materiale.

Niniejszy materiał nie stanowi porady ani rekomendacji dotyczącej zasad spełnienia obowiązków nałożonych regulacją EMIR

Klient nie powinien podejmować żadnych decyzji dotyczących wykonania obowiązków wynikających z regulacji EMIR wyłącznie na podstawie niniejszego materiału bez dokonania własnych analiz. BMBH rekomenduje zasięgnięcie przez Klienta niezależnych, profesjonalnych porad doradców, w tym doradców prawnych. Decyzje w przedmiocie zawarcia z BMBH transakcji, w tym również momentu jej zawarcia, zasad raportowania transakcji do repozytorium transakcji oraz spełnienia innych obowiązków nałożonych regulacjami EMIR, Klient podejmuje w sposób samodzielny i niezależny od BMBH.

BMBH nie ponosi żadnej odpowiedzialności za ww. decyzje Klienta i ich skutki, w szczególności za poniesione przez Klienta szkody (w szczególności poniesione straty, utracone korzyści i nałożone na Klienta kary finansowe).

Powyższa informacja uwzględnia stan prawny na dzień 28/01/2014 r.